Μόνη για πρώτη φορά στη ζωή της, μακριά από τον μονάκριβο της Άγιο Βασίλη, η Κυρά-Βασίλενα καθόταν πάνω σ’ έναν αρχαίο μαρμάρινο στύλο. Ο στύλος, πεσμένος στο χώμα, λες και ξεκούραζε τις αναμνήσεις του και όλες του τις εμπειρίες, φιλοξενούσε αυτό το πρωινό τη γλυκιά κυρία μη έχοντας ιδέα για το ποια ήταν. Εκείνη έχοντας τη μαγική τύχη να είναι η σύζυγος του Άγιου Βασίλη, είχε αποκτήσει κάμποσα από τα χρυσαφένια χαρίσματά του. Ένα από αυτά ήταν το να ακούει τη φωνή από το κάθετι που βρισκόταν κοντά της, δημιουργώντας έτσι παράξενους και μοναδικούς διαλόγους.
«Τι περιμένεις εδώ;», ρώτησε τον στύλο που τον έλεγαν Στέλιο με όσο κουράγιο της είχε απομείνει. «Μ’ αρέσει να βλέπω την πόλη να αλλάζει. Δεν περιμένω κάτι συγκεκριμένο. Μόνο το χρόνο να περάσει», απάντησε ο παγωμένος, άλλα φιλόξενος Στέλιος ο Στύλος. «Πόσες αλλαγές έχεις δει καλέ μου;», συνέχισε η Κυρά-Βασίλενα. «Δε θυμάμαι πια. Απ’ την εποχή του Δία μέχρι σήμερα που οι άνθρωποι πια δε μου μιλάνε». «Μα εγώ σου μιλάω», του είπε με γλυκιά φωνή. «Εσύ κυρία, δεν είσαι άνθρωπος. Δεν ξέρω από που έρχεσαι, άλλα άνθρωπος δεν είσαι. Δεν ξέρω κανέναν με τόση πίστη στη ζωή που να μιλάει στα μάρμαρα. Αλήθεια όμως, από που έρχεται η ιστορία σου;», ρώτησε ο στρουμπουλός στύλος του Ολυμπίου Διός.
«Με λένε Κυρά-Βασίλενα και είμαι η σύζυγος του Άγιου Βασίλη, αν έχεις ακουστά. Κάθε χρόνο πάμε στον πολικό αστέρα όπου υπάρχει, εδώ και αιώνες, το εργοστάσιο Χριστουγέννων, για να φτιάξουμε Χριστούγεννα για όλο τον κόσμο. Εγώ, ο Τσάρλυ ο Παιχνιδένιος, η κυρία Δεπάστα η Γλυκόριζα, ο Τατζίζ κε Τζαζ και ο Μαντρακούκος ο Αρχιγαργάρας είμαστε οι βασικοί δημιουργοί αυτής της υπέροχης γιορτής. Φέτος όμως το έλκηθρό μας, έπεσε στην πόλη σου λόγω βλάβης κι έτσι θα πρέπει να φτιάξουμε το εργοστάσιο μας εδώ, και πιο συγκεκριμένα στην Τεχνόπολη στο Γκάζι, σύμφωνα με το μήνυμα που μας έστειλε ο Άγιος Βασίλης. Κατάλαβες;», ρώτησε μετά από όλη αυτή την περιγραφή.
Ο Στέλιος ο Στύλος την άκουγε με προσοχή. Χρόνια είχε να ακούσει μια ιστορία και πραγματικά τον είχε συνεπάρει. «Τα ξέρω αυτά τα Χριστούγεννα. Μου αρέσουν γιατί ο κόσμος σηκώνει πιο πολύ το κεφάλι και κοιτάει γύρω του. Τον υπόλοιπο καιρό δεν έχει χρόνο για να βλέπει κι έτσι σκύβει το βλέμμα προς το πάτωμα. Άσε που η πόλη φωτίζεται τόσο πολύ, λες και περιμένει κάτι να προσγειωθεί πάνω της, κι αυτό επίσης μου αρέσει πολύ», συμπλήρωσε ο Στέλιος.
Τα αυτοκίνητα είχαν αρχίσει να πυκνώνουν στο δρόμο που υπήρχε μπροστά τους, δείχνοντας πως η ώρα περνούσε και η μέρα όλο και μεγάλωνε. Η Κυρά-Βασίλενα έπρεπε να φτάσει στην Τεχνόπολη σύντομα, για να συναντήσει τον Άγιο Βασίλη. Από τη μία δεν είχε μάθει να ζει μακριά του, και από την άλλη η αποστολή τους ήταν πολύ μεγαλύτερη από κάθε προσωπική τους επιθυμία. Τα Χριστούγεννα έπρεπε να γεννηθούν και φέτος χωρίς καμία καθυστέρηση. «Καλέ μου Στύλε Στέλιο, η παρέα σου είναι γλυκιά, όμως πρέπει να μου πεις πώς θα φτάσω στο Γκάζι πριν να είναι αργά», είπε η Κυρά-Βασίλενα χωρίς να θέλει να τον προσβάλει. «Μα φυσικά, άλλωστε δε μπορείς να κάτσεις εδώ για πάντα», της απάντησε με ευγένεια. «Βλέπεις αυτή τη σπουδαία κυρία απέναντι; Τη λένε Μελίνα και πρέπει εκεί πρώτα να φτάσεις. Μίλησέ της, αξίζει ένα της τραγούδι πριν συνεχίσεις το δρόμο. Στη συνέχεια θα περπατήσεις αυτόν τον όμορφο πλακόστρωτο δρόμο που λέγεται Διονυσίου Αρεοπαγίτου, και αφού χαιρετήσεις το Ηρώδειο και την Ακρόπολη, θα κατηφορίσεις προς το Γκάζι. Πιο κάτω θα σου πουν το δρόμο κάτι δεντράκια, φίλοι μου. Να τους δώσεις πολλά φιλιά», συμπλήρωσε ο Στέλιος ο Στύλος και κούνησε λίγο το μαρμάρινο σώμα του, αποχαιρετώντας την Κυρά-Βασίλενα. Δεν ήθελε να δείξει τη συγκίνηση και τη θλίψη του που θα έχανε μια όμορφη συντροφιά. Ήξερε πως άξιζε αυτός ο αποχωρισμός , μιας και οι άνθρωποι σε λίγο θα αντάμωναν, κάτω από τη μαγεία των Χριστουγέννων και αυτό ήταν πιο σημαντικό από οτιδήποτε άλλο. Ειδικά φέτος, που το εργοστάσιο Χριστουγέννων θα φτιαχνόταν στην πόλη του και θα έστελνε απλόχερα τα Χριστούγεννα σε όλο τον κόσμο.
Η Κυρά-Βασίλενα είχε ήδη περάσει το δρόμο και πλησίαζε τη Μελίνα, όπως της είχε πει ο Στέλιος ο Στύλος. Κοντοστάθηκε μπροστά της και γύρισε να τον κοιτάξει με αυτό το γεμάτο γλύκα και σοφία βλέμμα της. Του έγνεψε και σαν να του ψιθύρισε με αγάπη... «Καλέ μου φίλε, δεν είναι κακό να βρεις κάτι να περιμένεις. Ο χρόνος από μόνος του δεν είναι προσδοκία. Αν το βρεις, τότε θα έχεις περισσότερους φίλους να έρχονται κοντά σου», του είπε και τον έβαλε σε σκέψεις. Άλλωστε μία από τις βασικές αποχρώσεις των Χριστουγέννων είναι και η ευκαιρία που δίνουμε στους εαυτούς μας για επαναπροσδιορισμό των σκέψεων και των συνηθειών μας. Και αν είμαστε τυχεροί να αλλάξουμε και το κάτιτις μας προς το καλύτερο. Δε συμφωνείτε;