Κνωσός, η πηγή μαγικών και ευφάνταστων μύθων

Κνωσός. Μια πόλη ορόσημο ενός μεγάλου και σπουδαίου πολιτισμού, πηγή μαγικών και ευφάνταστων μύθων, περιοχή με πλούσια ιστορία.

Η ιστορική παράδοση ανάγει την Κνωσό στην 7η χιλιετία π.Χ, στη νεολιθική εποχή. Ευρισκόμενη στην περιοχή της Κεφάλας, κοντά στο σημερινό Ηράκλειο της Κρήτης και πλάι στον ποταμό Καίρατο, η Κνωσός αποτελούσε τότε ένα μικρό νεολιθικό οικισμό που οι κάτοικοί του ήταν τροφοσυλλέκτες αρχικά, και μετέπειτα κτηνοτρόφοι και παραγωγοί, όπως δείχνουν χαρακτηριστικά τα αρχαιολογικά ευρήματα (λίθινα εργαλεία και υφαντικά βαρίδια).

Η ανθρώπινη παρουσία συνεχίζεται και κατά την Εποχή του Χαλκού (3.000 π.Χ – 1.100 π.Χ) , περίοδο της πλήρους ανάπτυξης του μινωικού πολιτισμού. Εκείνη ακριβώς την εποχή θεωρείται ότι χτίστηκαν και τα ανάκτορα, τα πρώτα περί το 19ο - 17ο αι. π.Χ και τα υπέρλαμπρα δεύτερα περί το 16ο -14ο αι. π.Χ. Είναι η περίοδος της pax minoica (μινωικής ειρήνης) όπου οι Μινωίτες κατακτούσαν τις θάλασσες με τα εμπορεύματά τους και ανέπτυσσαν διάφορες τέχνες με σημαντικότερες τη μεταλλοτεχνία και την κεραμική. Το ανάκτορο της Κνωσού είναι μαρτυρία αυτής ακριβώς της ανάπτυξης. Με έκταση 22.000 τ.μ. και 1.500 δωμάτια, πολλά εκ των οποίων αποθήκες για τη φύλαξη των πλούσιων σοδειών, το ανάκτορο αποτελεί το κέντρο της παραγωγής του πολιτισμού της περιοχής.

Μέσα σε αυτό στεγάζονταν πέρα από τη βασιλική οικογένεια και τους ακολούθους της, πλήθος τεχνιτών και καλλιτεχνών. Το ίδιο το παλάτι πέρα από την πρωτοποριακή αρχιτεκτονική του κατασκευή για τα δεδομένα της εποχής, ήταν ένα έργο τέχνης. Κάθε τοίχος και δάπεδο ήταν ζωγραφισμένο ή διακοσμημένο με πλούσια και πολύχρωμα φυτομορφικά ή ζωομορφικά μοτίβα. Ενδιάμεσα παρεμβάλονταν και ανθρώπινες φιγούρες σε διάφορες παραστάσεις της καθημερινής ή θρησκευτικής ζωής με περίτεχνες κομμώσεις και ντελικάτες ενδυμασίες. Επαναλαμβανόμενα μοτίβα τόσο στις τοιχογραφίες όσο και στα αγαλματίδια που βρέθηκαν στο χώρο είναι ο ταύρος, που θεωρούνταν ιερό ζωό της μινωικής Κρήτης, καθώς επίσης και ο διπλός πέλεκυς εξίσου σημαντικό σύμβολο της μινωικής κυριαρχίας.

Τα θρυλικά αυτά ανάκτορα υπολογίζεται ότι καταστράφηκαν περί το 1350 π.Χ από φωτιά, 100 περίπου χρόνια μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας που έπληξε ανεπανόρθωτα το μινωικό πολιτισμό και ανέδειξε την επικυριαρχία των Μυκηναίων.

Article by http://www.museummasters.gr/el/